Nezaketiyle, gayretiyle, azmiyle, vefasıyla hayran olduÄŸum çırağım Mehmet Sönmez (ÇIRAK MEHMET) Hocanın, bana ilk sözlü meydan okumasıdır… Amma çok geç cevaplayabildim maalesef!
VAR MISIN
Ustam Ozan Nihat’a:
“Sanma gönül kumaşını dokudu,
Çırak, kalfa oldu meydan okudu”.
Çıktım ÅŸu meydana rakip ararım,
Benimle güreÅŸe var mısın usta?
Ä°htiyarsın, seni çabuk yorarım,
Söyle, benim kadar zor musun usta?
Gerek yok meydanda çalım satmaya,
Pehlivanlık gelmez hava atmaya.
BileÄŸin saÄŸlam mı güreÅŸ tutmaya,
Nefesin kuvvetli, gür müsün usta?
Tırpanlasam, seni dara getirsem,
Paça kazık vurup zora getirsem,
İki sırtını da yere getirsem,
“Yenildim, pes ettim!” der misin usta?
Daha gençtir diye düÅŸünüp hani,
Sakın dudak büküp hor görme beni.
Hele çık meydana göreyim seni.
Gerçekten er oÄŸlu er misin usta?
MEHMET, aşkla yanan bağrı olmalı,
Sözlerim herkese çaÄŸrı olmalı;
Müslüman’ım diyen doÄŸru olmalı,
Özüyle sözüyle bir misin usta?
ÇIRAK MEHMET
(Mehmet SÖNMEZ
Ä°ngilizce ÖÄŸretmeni
Denizli, 2000)
***
Çırak Mehmet’in meydan okumasından çok mu korktum bilemiyorum! Her nedense cevabını ancak aylar sonra yazabildim.
“Kanadı olanın uçması normal.
Boynuzun kulağı geçmesi normal”
SOYUN MEHMET’Ä°M
-Çırağım Mehmet’e-
Sana Abdurrahman Çelebi demem,
Çünkü her yerde var koyun Mehmet’im.
Ölçmeden biçmeden bir ÅŸey diyemem,
Önce ölçülmeli boyun Mehmet’im.
Çıkmışsın meydana yiÄŸidim deyi,
Karıştırma sakın papazı beyi!
Mademki her yanın tam tekmil iyi,
Öyle ise haydi soyun Mehmet’im!
Üç gün oldu tek pırpırı takalı,
Hemen tıraÅŸlama saçı sakalı.
Bir saat olmadı ateş yakalı,
Ne çabuk ısındı suyun Mehmet’im?
Her mecliste ifÅŸa etme fendini,
Ä°lim irfan ile çevir bendini!
Zaman kötü, iyi kolla kendini!
Ayakta yolunur tüyün Mehmet’im.
OZAN NİHAT, bahar, yaz pazarında,
Kışa yaklaşırken güz pazarında,
Velhasıl dört mevsim söz pazarında,
Senin de ayrıldı payın Mehmet’im.
(Denizli, 2000)
