15 Temmuz 1994 Cuma günü Denizli’de, büyük oÄŸlumu evlendirdim. DüÄŸün; oyun ve dans olmadan, yöresel davul zurna ve Türkiye genelinden (7) âşık ile yapıldı. Davetliler arasında PAÜ Fen Ed. Fakültesi ÖÄŸretim Görevlisi Ekrem Kıraç Bey’le henüz tanışmıyorduk. MeÄŸerse Ekrem Hoca (KasımoÄŸlu), gerçekten güçlü bir ozan imiÅŸ.
OZAN NÄ°HAT’A SERZENÄ°Åž -1-
Dinle ÅŸu sözümü Nihat gardaşım,
Beni bu düÄŸüne gelmez mi sandın?
Dosta kurban olsun şu dertli başım.
Yaren kıymetini bilmez mi sandın?
Davetiye verdin, buyur, diyerek.
Davete icabet eylesem gerek.
Ben de kalkıp vardım, selam vererek.
Verdiğin adresi bulmaz mı sandın?
Dedim ki gardaşım beni görünce,
Herhalde sevinir selam verince…
Hem çalar söyleriz yerli yerince…
Elimdeki sazı çalmaz mı sandın?
Gel görelim bize iltifat nerde!
Ozan Nihat düÅŸmüÅŸ bir baÅŸka derde.
MeÄŸer dev ozanlar varmış içerde…
Benden âşık falan olmaz mı sandın?
Gelen âşıklara saygımız vardır.
Misafire hürmet namusla ardır.
Neden ben gelince yeriniz dardır?
Koskoca salonlar almaz mı sandın?
El gibi kenarda âşık durur mu?
Buyur etsen ağzın, dilin kurur mu?
Ne sandınız beni, oksa gavur mu?
Abdest alıp namaz kılmaz mı sandın?
Ozanlar çaldılar söylediler ya,
Her biri birinden engin bir derya…
Ä°ki çift sözümüz bizim de var ya,
Beni deryalara dalmaz mı sandın?
Goncalar açılır bülbül öter de,
Tahammülün yoksa gayrı yeter de!
Yoksa söylenecek sözler biter de
Bize diyecek söz kalmaz mı sandın?
Evvel Allah biz de çalar söyleriz.
Hakk için çalarız, Hakk için deriz.
Ä°stenmeyen yerden çıkıp gideriz.
Sabır taşıp bardak dolmaz mı sandın?
Yine küs deÄŸilim, bilesin bunu.
Allah ÅŸen eylesin gönül yurdunu.
Bir sözü söylerken düÅŸün ardını.
Kurşun olup bağrım delmez mi sandın?
Sözü tamam ettim burda vesselam.
Bir cevap beklerim, eylerim selam.
Ä°yi hesaplanıp söylensin kelam.
KASIMOÄžLU’m hamle çelmez mi sandın?
KASIMOÄžLU EKREM
(Denizli, 19 Temmuz 1994)
***
KasımoÄŸlu’nun serzeniÅŸine ancak bir ay sonra ÅŸöyle bir cevap yazdım:
KASIMOÄžLU EKREM'E -1-
KasımoÄŸlu, seni düÄŸünde gördüm,
Mutlu günümüze geldiÄŸin belli.
Zaten görür görmez notunu verdim.
Yâren kıymetini bildiÄŸin belli.
Ararken salonu bilen birini,
Mendiline doldurmuÅŸsun terini.
On beÅŸ temmuz günü düÄŸün yerini,
Adres sora sora bulduÄŸun belli.
Hünerini tavırların oyladı,
Sakın deme ha kehanet eyledi.
El sıkarken parmakların söyledi,
Sazı hakkı ile çaldığın belli.
Her âşık bir çiçek, her âşık gonca;
Gönülleri derya, ruhları ince…
Senden tatlı bir serzeniş gelince,
Anladım ki âşık olduÄŸun belli.
Töremize uygun düÄŸündü kastım,
Cürmümce yer yaktım, hâlimce estim.
Elbet kusurumuz olmuÅŸtur dostum,
Hatamızı kayda aldığın belli.
Âşıklarda haya olur, ar olur,
Çoklarının ibadeti sır olur,
Abidlerin cemalinde nur olur;
Yüzün ÅŸahit, namaz kıldığın belli.
Muhabbet şerbeti sunarken tasın,
Çok ulvî bir sevdan olduÄŸu kesin.
Gayet enginlerden geliyor sesin,
Aşkın deryasına daldığın belli.
Güzel yurdumuzun her yöresinde,
Misafir öndedir Türk töresinde.
Sohbet meydanında söz sırasında,
Bu yüzden sonraya kaldığın belli.
Teker teker ölçtüm her bir sözünü,
Sen de Hakk’a baÄŸlamışsın özünü.
Åžiirinden seyreyledim yüzünü,
Gırtlağına kadar dolduğun belli.
Aman ha dolaşıp ayağın, elin,
Aşkın meydanında bitmesin pilin.
Kurşunu, hedefe sıkınca dilin,
Bazen on ikiden deldiÄŸin belli.
OZAN NÄ°HAT seni bir dost belledi,
Selâmını aldı, selâm yolladı.
Rakip görüp kendisini kolladı,
BoÅŸ bulunca ayak çeldiÄŸin belli.
(Serik, 14.08.1994)
